Het is ten eerste soms lastig om te zien waar iets gemaakt is. Daarbij zijn er in Turkije en zelfs Amerika ook sweatshops.
Er zijn wel websites waar je merken en winkels kunt vinden die wel verantwoord zijn/ zouden moeten zijn.
Voor de kinderen heb ik 95% tweedehands, wat aangevuld met Zeeman en Hema.
Doe er voor mezelf en mijn man helaas nog te weinig mee. Ik ben al zo blij als ik iets gevonden heb dat ons past, staat en wat ik ook nog leuk vind.
Wibra boycot ik wel sinds zelfs de minister zich daar druk over maakt.
Ik vind het soms zo lastig hè, je kunt bijna niks meer kopen dat echt okee is. Zilver en goud -> fout, hout -> fout (FSC stelt ook niet veel voor), voedsel -> fout. Eerlijk gezegd zie ik door de bomen het bos niet meer.
Let je ook op de herkomst van elektronica?
Ik heb rechtstreeks van iemand die fabrieken bezocht in Azie gehoord dat arbeidsters daar met drieën een bed delen waar ze om beurten in slapen (3x8 = 24 uur), de indeling van de slaapzalen werd ook om de zoveel maanden veranderd, zodat er geen vriendschappen zouden ontstaan (?), dat mensen een schuld af moeten betalen aan de bemiddelaar die ze aan de baan heeft geholpen, wel eten krijgen maar je moet niet vragen wat en een laag loon krijgen en soms moeten overwerken zonder loon. Dat vonden ze daar normaal om te laten zien, die mensen hadden het nog goed dus ik wil niet weten hoe het er in nog ergere fabrieken aan toe gaat. Het was de fabrikant van topmerken. Geen wonder dat er zo'n zelfmoordgolf is geweest onder de arbeiders.