Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Channah
Het is wel jammer dat ik geen afbeelding van het gekochte kunstwerkje kan plaatsen, want dat zou makkelijker zijn om uit te leggen waarom het mij zo aansprak, en waarom ik het gekocht heb. Ik doe toch een poging.
Naast alle dingen die Maps maakt is er een rode lijn naast dit werk: het maken van ‘envelopjes’. Ze is daardoor geïnspireerd door de kleitabletten waarop in veel vroeger tijden boodschappen werden ‘geschreven’. Deze kleitabletten werden aan een boodschapper meegegeven in een eveneens van klei vervaardigde verpakking: een envelop. Die klei-enveloppen werden van een ‘handtekening’ voorzien, men zou immers de envelop kunnen verwisselen. De ontvanger brak de envelop stuk, en de boodschap was dan pas leesbaar.
De enveloppen van Maps hoef je niet stuk te maken, gelukkig. Je kunt ze gewoon openen: er zit geen boodschap in, die moet je er zelf in doen. Maar de envelop geeft wel iets aan: een boodschap van Maps: die envelop is van mij, mijn handtekening staat erop. Dat is voor mij dus de essentie van kunst: de wisselwerking tussen kunstenaar en ontvanger. Met andere woorden: het werk van Maps (in dit geval) is niet af als ik er niets aan hoef te doen.
O.K., ik heb dus een envelopje gekocht. Ik zag het en was verkocht. ik had het nooit eerder gezien, want het is een recent werk van Maps. Titel: Meander. Voorstelling: een voorover dubbelgebogen donkergekleurde mensfiguur. Daaromheen in een vierkant een meanderende afbakening in donkerrood met dezelfde donkere kleur als de mensfiguur. Dit op een gebroken witte (of hoe je dat noemt) achtergrond. Ik zag het en wist, alleen kon ik het nog niet helemaal benoemen waarom.
Nu, die receptie was leuk, maar ik ging toch steeds kijken naar ‘mijn’ envelopje, en besloot tot aankoop. Contract opgesteld etc. Pas daarna vertelde ik het aan Maps. Zij vertelde dat de mensfiguur in een yogahouding is afgebeeld, die innerlijke rust en harmonie moet bewerkstelligen en ook moet uitstralen. De meanderende afbakening - ik had het kunnen weten - staat voor de grilige maar eeuwige en altijd doorgaande loop van het water, een rivier, de levensrivier.
Alles viel op zijn plek, maar niet dierect, pas een paar uur later: de rust, harmonie, het eeuwige water (hoewel ik daar mijn kanttekeningen bij heb) maar ook de leegte in het envelopje. De boodschap zal ik daar zelf in moeten stoppen. Een altaartje voor mijn gstorven zusje dus.
